część 13 Styczeń 2019r Bogdan Szczęsny Bury do Pastora Piotra Przewodniczącego Wschodniej Diecezji Kościoła KADS – przekleństwo wspólnoty ADS z powodu grzechu pojedynczego adwentysty

Pastorze Piotrze Stachurski. Rozważmy teraz, temat: Boże przekleństwo przeciwko całej globalnej wspólnoty ADS z powodu grzechu pojedynczego adwentysty. Przypomnijmy historię, miłosnej rodzicielsko, więzi Boga z człowiekiem ( z narodem Izraela ),  w jej konkretnym fragmencie - w czasach przywództwa Jozuego.  ( Jozuego rozdział 7 ). 
Tylko jeden z Izraelitów, Achan, w ukryciu przed resztą całego Izraela, sprzeciwił się woli Boga ( czytaj: sprzeciwił się przestrzeganiu Boga zakonu ). A mi mimo to, Bóg odwrócił się od całej reszty Izraela – choć cała reszta Izraela nie uczestniczyła w przestępstwie wobec zakonu Boga, nie dała zgody Achanowi na to przestępstwo. Już słyszę szyderstwa tej grupy ateistów – która w irracjonalny sposób, używa pojęcia Wiary ( Hebr.11: 1 ), że Bóg nie istnieje, np. na podstawie przypuszczenia naukowego, że z tzw. Wielkiego Wybuchu, pojawił się wszechświata. I z powodu tej irracjonalnej wiary, ateiści ci są skłonni do tworzenia własnego, ateistycznego pojęcia Boga i Jego woli, jakoby samo istnienie tego pojęcia w świadomości człowieka, już kreuje  politykę despotyzmu zbiorowej  odpowiedzialności, tym samym zagraża wartościom: Sprawiedliwość, Prawda, Prawo, Demokracja, Humanizm, Empatia, Wolność. No cóż, ta grupa ateistów, mentalnie wcale nie różni się od np. wyznaniowych Chrześcijan , którzy w sposób irracjonalny ( wyznaniowy – nie religijny ) używają – w słowie i czynach – terminu Wiara, np. że Chrystus chodził po wodzie i wskrzeszał ludzi; i na podstawie tego przypuszczenia, mogą już mieć pewność, tym samym głosić innym , że tenże Chrystus był Mesjaszem, w którego uwierzenie usprawiedliwia z grzechu i załatwia oddziedziczenie Królestwa Niebios.

I ktoś powie – a cóż to szkodzi, np. interesom Polski? Tymczasem bardzo szkodzi – ponieważ tego typu grupa ateistów i wyznaniowych Chrześcijan,  próbuje rozwiązać wiele spraw społecznych w świeckiej przestrzeni publicznej, np. aborcję  lub integrację Hetero z Homo, w sposób, wyznaniowy, światopoglądowy,  polityczny – mimo że, rozsądek przyzwoitej inteligencji nakazuje, te społeczne sprawy ( i inne ), w świeckiej przestrzeni publicznej, rozwiązać tylko z użyciem wrażliwości człowieczeństwa. Nie wolno dopuścić, aby np. sprawa aborcji lub integracji Hetero z Homo, była wykorzystana  jako kiełbasa wyborcza, szczególnie przez homoseksualistów i wyznaniowego chrześcijaństwa ( w tym celibat ) – ponieważ, w sposób automatyczny, staje się źródłem konfliktu nietolerancji w sferze człowieczeństwa. To co teraz napisałem jest mądre i szlachetne – nie jest przykładem homofobii . 

Tak Piotrze Stachurski – ta grupa ateistów daje się zwieść, m.in. wam adwentystom dnia siódmego, że prawdziwy Bóg, m.in. domaga się zbiorowej odpowiedzialności za grzech jednostki   ( lub zbiorowo usprawiedliwia jednostkową nieodpowiedzialność ). Tak, to prawda, że za to kłamliwie zwiedzenie owej grupy ateistów, na temat  ( nie ) Prawdy o Bogu,  wy adwentyści dnia siódmego jesteście przed Bogiem odpowiedzialni - ponieważ swymi wargami  twierdzicie, że:
2 Tymoteusza 3: 16-17 .. Cało Pismo przez Boga jest natchnione i pożyteczne do nauki, do wykrywania błędów, do poprawy ( również w sprawie teorii Wielkiego Wybuchu i Ewolucji ), do wychowania w sprawiedliwości, aby człowiek Boży był doskonały, do wszelkiego działa przygotowany.
a jednocześnie – swymi postępkami – zaprzeczacie temu; np. lekceważąc sobie naukę, do wykrywania błędów, do poprawy, do wychowania w sprawiedliwości, aby człowiek Boży był doskonały, do wszelkiego działa przygotowany, z konkretnej biblijnej historii więzi Boga z człowiekiem ( z narodem Izraela ), w czasach przywództwa Jozuego; z której jednoznacznie ( powiem: naukowo ) wynika, że w religijnej przestrzeni więzi Boga z człowiekiem, grzech jednostki sprowadza przekleństwo Boga na całą społeczność, której jest częścią.

Są jednak ateiści, którzy zrozumieją, że Bóg nie akceptuje zbiorowej odpowiedzialności
( podobnie jak zbiorowe usprawiedliwienie jednostkowej lub grupowej nieodpowiedzialności  - szczególnie gdy nie zapobiega krzywdzeniu drugiego człowieka ) – tylko uczy roztropności, domagającej do starannego przyjmowania do wspólnoty religijnej, osób na tyle odpowiedzialnych, mających siłę pobożności ( uosabiającą siłę intelektu i moralności ), ujawnienia przez siebie popełnionych  grzechów ( i poniesienia z tego tytułu konsekwencji )-  w odpowiedzialnie przyzwoitej świadomości ( Hebr. 11: 1 ), że  jego grzech, nie tylko jego potępia przed Bogiem, ale również, jego rodzinę i całą wspólnotę religijną, do której należy. 
Każda grupa ludzi, którzy działają w wyjątkowo niebezpiecznych sytuacjach, np., ratownicy, strażacy, żołnierze, policjanci – nie dopuszczą do swego grona ludzi lekkomyślnych, niezdyscyplinowanych wobec procedur, które pomagają skutecznie chronić ich zdrowie i życie, w czasie wykonywania swoich niebezpiecznych zadań. Gdyby dopuścili, wtedy nie tylko że, narażaliby swoje zdrowie i życie na niebezpieczeństwo, ale również tych, których zobowiązują się  chronić i ratować.
A przecież Wy adwentyści dnia siódmego, chcecie ratować całą ludzkość przed niebezpieczeństwem szatana!

Nie ujawniając, z jakich grzesznych powodów , beztrosko i bezkarnie wobec sprzeciwu woli
( zakonu ) Boga i przestróg E. White, wspólnota ADS przyjmuje - jak leci, tylko według spodziewania się uprzedzenia lub przypodobania waszego ego - katechumenów, do sfery odpowiedzialności intelektualnej i moralnej pełnoprawnych współwyznawców kościoła, –  sam fakt, że to robicie, jest ewidentnym dowodem, grzesznego ( czytaj: beztroskiego wobec rygoru dyscypliny Bożego zakonu: na tak – jest tak, na nie – jest nie, bo ponadto jest od zwodziciela ) używania – tak w słowach, jak w czynach – terminu Wiara, pewność, która jest pozytywnie lub negatywnie przeświadczona o tym , na co nie chce racjonalnych, bezstronnych dowodów. 
Co tragiczniejsze – w ten sposób  wspólnota ADS tworzy sytuację, o którą Chrystus oskarża uczonych w Piśmie, obłudników z globalnego KADS, cytuję:
Mateusza 23: 15.. obchodzicie morze i ląd, aby pozyskać jednego współwyznawcę , a gdy nim się stanie, czynicie go synem piekła dwakroć gorszym niż wy sami. 

Żeby nie przegapić – tego rodzaju ostrzeżenie, nie tylko dotyczy religijnej przestrzeni publicznej, ale również przestrzeni świeckiej. Na przykład w obywatelskim obowiązku, nadania komuś władzy wykonawczej lub ustawodawczej, w wyborach demokratycznych – gdy on, pozbawiony wrażliwości człowieczeństwa,  ( więc również predyspozycji do wypełnienia zadań z tytułu otrzymania władzy ustawodawczej i wykonawczej ) , zmuszony jest używać problem Aborcji i obywatelskiej integracji Hetero z Homo, jako kiełbasę wyborczą; tym samym tworząc następne źródło nietolerancji między obywatelami Polski.

Tylko wrażliwości człowieczeństwa, potrafi racjonalnie dostrzec Przyzwoitość, bycia
( religijnie ) przeciwnym Aborcji – z jednoczesnym ( religijnym ) sprzeciwem wobec zakazu Aborcji. 

Bez wrażliwości człowieczeństwa, m.in. z powodu zlekceważenia naturalnej różnicy między hetero a homo – postawa sprzeciwu wobec zakazu Aborcji, będzie zawsze prostacka, populistyczna, tworząca konflikty i podziały wśród obywateli Polski; niezależnie, czy wciąga w te podziały obywatela hetero lub homo, wyznaniowego chrześcijanina lub ateistę.

Pastorze Piotrze Stachurski , my jednak dziś wróćmy do władzy wykonawczej i ustawodawczej  w Kościele adwentystów dnia siódmego – mając na uwadze, jakie, po dwakroć do poziomu synów piekła spustoszenie ( intelektualne i moralne  ), doprowadza osoby, nieodpowiedzialnie używających – tak w słowie, jak w czynie – terminu Wiara, pewność, która jest pozytywnie lub negatywnie przeświadczona o tym, na co nie chce racjonalnych, bezstronnych dowodów;  z którą to wiarą, wspólnota ADS nadaje ordynacje kapłańskiej władzy wykonawczej , z jednoczesnym tworzeniem takiego systemu ustawodawczego, w którym te osoby, mogą bezkarnie, - należy określić beztrosko – robić następujące czyny:
--- pastor Wiesław Szkopiński: Bogdanie, nie muszę Ci ( i całej wspólnocie ADS ), pokazywać, na podstawie jakiego artykułu w regulaminach, ja ciebie wykluczyłem z KADS – choć odwołujesz się do twierdzenia E. White, że wykluczenie z KADS, w sposób niezgodny z regulaminami KADS, jest nieuświęcone, czyli potępione przez Boga ( a to potępienie dotyczy całej globalnej społeczności ADS ).
---- pastor Edward Parma: Bogdanie, ty powinieneś  pójść do psychiatry – choć, broniąc się przed wykluczeniem z KADS, odwołujesz się do twierdzenia E. White, że wykluczenie z KADS, w sposób niezgodny z regulaminami KADS, jest nieuświęcone, czyli potępione przez Boga ( a to potępienie dotyczy całej globalnej społeczności ADS ).
----- pastor Claudio Popescu: publiczne knebluje usta, komuś, kogo sam Bóg stworzył w istocie godności człowieka; i który okazuje wiarę, że sprzeciwiając się nieuświęconemu lekceważeniu regulaminów KADS, wypełnia wolę tego Chrystusa, którego KADS jest własnością. Pastor Claudio Popescu chrzci  Alana, nie będąc ordynowanym kapłanem. Namawia mężatkę by rozwiodła się z mężem, z jednocześnie obiecuje tej mężatce, że on zgłosi się do Sądu rozwodowego, jako świadek, który w statusie męża zaufania społecznego  ( przecież to pastor KADS, całą gębą ), będzie twierdził, że mężatka ma uzasadnione powody do unieważnienia małżeństwa, z faktu, że mąż jest chory psychicznie. Potem przyjmuje mężatkę z jej kochasiem na nabożeństwach sabatowych – zapewne w pewności, że Bóg błogosławi temu.
W ten sposób Claudio Popescu sprowadził przekleństwo, nie tylko na samego siebie, na kochasie i mężatkę, ale również na córkę mężatki, a także na całą globalną społeczność KADS.
--- pastor David Neal, były President Irish Mission Seventh-day Adventis Church ( angielska nazwa Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego ) , w okresie gdy pastor Claudio Popescu, był pastorem w Londonderry. To David Neal krył ( czytaj usprawiedliwiał, rozgrzeszał ) wyskoki Claudio Popescu, które – według nauk Biblii, owego Całego Pisma przez Boga jest natchnionego i pożytecznego do nauki do wykrywania błędów, do poprawy, do wychowania w sprawiedliwości, aby człowiek Boży był doskonały, do wszelkiego działa przygotowany – przez wiele lat sprowadzały przekleństwo Boże na zbór w Londonderry, Irish Mission, a także całą globalną wspólnotę ADS. To pastor David Neal w roku 2016, był duchowym mentorem, ordynacji kapłańskiej Claudio Popescu, na terenie Scottish Mission Seventh-day Adventis Church. Ja Bogdan Szczęsny Bury, oświadczam przed Bogiem i ludźmi, w tym przed adwentystami dnia siódmego, że Pastor David Neal, miał wiedzę, o wszystkich  Claudio Popescu zachowaniach w Londonderry, które nawet w świecie byłyby potępione; jako kreujące fatalny wizerunek KADS, w tym świecie; tym bardziej w niebie.
Tym samym, David Neal wraz z Claudio Popescu, bezdusznie, egoistycznie, bez empatii do wspólnoty ADS, sprowadzili przekleństwo Boże na te wspólnotę.

Pastorze Piotrze Stachurski - któryż indywidualny grzech stanowi większe uzasadnienie dla Boga, by potępić całą wspólnotę Jego ludu – Achana przywłaszczenie sobie drogiego płaszcza, czy grzechy w/w pastorów KADS? Jeśli więc Bóg przeklął Izrael, za ( tylko ) przywłaszczenie płaszczu przez Achana – to tym bardziej musi przekląć wspólnotę ADS, za to co robią pastorzy i lokalne zboru KADS.
To logiczne w Prawdzie – czemu tylko irracjonalne uwierzenie ( Hebr. 11: 1 ), może zaoponować… na amen do grobu drugiej wiecznej śmierci.  

Ps. Proszę nie obwiniać Boga za to, że dzieciaki wspólnoty ADS, w tym córka mężatki, zostały potępione przez Boga – choć były niewinne ( jak baranki, zabijane jako ofiary za grzech Izraelity ), z powodu grzechu dorosłych pastorów i szeregowych pełnoprawnych współwyznawców KADS.Proszę oskarżać dorosłych adwentystów dnia siódmego – szczególnie pastorów i urzędników w lokalnych zborach globalnego KADS, że mając w upodobaniu własne ego – zamiast wolę Boga, dobrowolnie ściągają na swoje i cudze dzieci, gniew przekleństwa Bożego ( 2 Mojżeszowa 20:4-6 ).
Uspokajam - ci dorośli adwentyści dnia siódmego, ich grupową zatwardziałością w grzeszeniu, nie mogą sprowadzić przekleństwo na dzieci z po za tej wspólnoty. Gdyby Bóg im pozwolił na to, sam byłby potępiony, zacierając granice dobrowolnej odpowiedzialności, wyznaczone tylko pełnoprawnym współwyznawcom KADS, z tytułu, że dobrowolnie podjęli się tych moralnych i intelektualnych zobowiązań, dobrowolnie wstępując do KADS.    

Dlatego Chrystus nakazał, nie patyczkować się z zatwardziałymi grzesznikami – tylko donosić na nich do lokalnego zboru ( a jeśli zbór również jest pogrążony w zbiorowej zatwardziałości grzechu – to do całego globalnego kościoła ); aby jak najszybciej wykluczyć tego grzesznika z pośród siebie , ( cały lokalny zbór ) – by Bóg nie miał religijnych podstaw do przekleństwa całego kościoła. ( Ew. Mateusza 18: 15 – 17 )
A jeśli członkowie tego zboru, zatwardziałego w grzechu, rozjechali się do innych zborów – należy ich ścigać i wykluczyć; chyba, że wcześniej, dobrowolnie przyznają się do grzechu, i koniecznie, powrócą do zboru, zatwardziałego w grzechu, by naprawić konsekwencje swoich grzechów. Tylko na miejscu popełnienia grzechu - rzeczywiście, nie iluzorycznie ( Hebr. 11: 1 ), mogą rozwiązać tu na ziemi, to co zawiązali tu na ziemi, aby było rozwiązane w niebie. Tak jak dowód ich zatwardziałości w grzechu, nie można ukryć przed Bogiem, tak ich przeprowadzka do innego zboru, nie zakryje przed Bogiem, ich zatwardziałość w grzechu. ( 1 Koryntian 5: 7 – 11, 12 – 13 ).
Piotrze. Osobiście znam przypadki, gdy adwentysta dnia siódmego, bojąc się dyscyplinarnego ukarania we wspólnocie ADS, sam skreślał się z KADS, by po kilku latach wrócić do KADS, jako wolny od wszelkich kar dyscyplinarnych. Oto przykład przewrotności zatwardziałości grzesznego wyznaniowego Chrześcijanina. Przecież nawet jego nieobecność w KASD – jako dobrowolnie występującego z KADS, nie zwolni wspólnotę ADS z przekleństwa Bożego, z powodu grzechu tegoż cwaniaka… Tylko kara dyscyplinarna…
1 Tymoteusza 4: 20.. Tych, którzy grzeszą, strofuj wobec wszystkich, aby tez inni się bali ,
Wer.22: Rąk na nikogo pochopnie nie wkładaj, nie bądź tez uczestnikiem cudzych grzechów; siebie samego czystym zachowaj.

Podsumowując – jakikolwiek, choćby najmniejszy przypadek zastosowania dywanu kościelnego, do ukrycia grzechów, szczególnie pastorów, jest dowodem lekceważenia sobie Boga, i Jego zasad zapobieganiu zbiorowej zatwardziałości grzechu , we wspólnocie ADS; jest dowodem braku miłosnej odpowiedzialności zatwardzialca w grzechu, za ściągnięcie przekleństwa na jego dzieci, jego rodziny i całej globalnej wspólnoty ADS.
Cdn.